Bychawka Druga okręg drugi to miejsce, w którym się zaczyna nasza historia. To tu produkuje się nasze brzmienie, pośród pól rzepaku, kukurydzy, buraka cukrowego. Nie na nieużytkach, poleśnych słabych glebach, ale na pierwszej klasie. Urodzajna lessowa kraina.
Sąsiedzi mówią o nas „ci z pola”, nie raz słuchali naszej muzyki przy zbiorze truskawek. W tym okresie grywamy w stodole, więc muzyka niesie się po całej okolicy. Drewniana chałupa nadaje brzmienia naszej muzyce, tu nagrywamy tu miksujemy i tu piszę teksty.
Tekst „Kosmos” nie opisuje jakiegoś odległego nam wszechświata. Pół hektara wystarczy by znaleźć się w nieskończoności. Ostatnio napisałem tekst i właśnie aranżujemy utwór, który w pewnym sensie jest dalszym ciągiem opowieści z „Kosmosu”.

POSTÓJ

czasy są mało romantyczne
a nie w nas tkwi błąd
w nas tkwi czas
tkwi tkwi tu tu
tkwi tu
drogi bywają prozaiczne
a prawdy jak zwykle anemiczne
powoli przychodzą

naprawdę mam za mało czasu
to przestrzeń
tkwi tkwi tu
tkwi tu
odległe miejsca jak słup soli
zapadła dziura tkwiąca w nas

człowieka nie spotkam tu codziennie
czas tkwi mi tkwi
tkwi tu
na pozór dziki ogród zapuszczony
i tkwi on tkwi
tkwi mi
na krótko siądę
e tam czas
tak tkwi to tu
tkwi tkwi

Sądzę, że jesteśmy prawdziwą ludową kapelą naszych czasów. Nasza etniczność to nie archaizm wspominkowy z zamierzchłej przeszłości, to tu i teraz ludowych muzykantów wyposażonych w elektryczność, grających do tańca. Słowo z głębi pola, nie o Jasiu, który orał pole koniem, lecz o człowieku, który zna historię, ogląda wiadomości i szuka prawdy.
Ludowość w przeszłości nie miała charakteru tylko umca umca, były przecież też poważne teksty, choć zwykle związane z wątkami religijnymi. Nasz chłop jest humanistą i romantykiem. Z perspektywy wioski obserwuje i zastanawia się, przeżywa rozterki miłosne i zachwyca się przyrodą a orze ziemię ciągnikiem za unijne pieniądze 🙂

Piotr Prema Kala

Przywrócić kulturę rozrywce.

Czasy są mało romantyczne, lecz nie ma co narzekać a wziąć sprawy w swoje ręce 🙂

Kultura w Lublinie ma się dobrze, szczególnie jeśli chodzi o niezliczone teatry i projekty awangardowe wszelakiej maści. Choć czasem miałby się człowiek ochotę przyczepić, jak mawia mój kolega, „ można podłączyć pięć laptopów do jednej żarówki tak by ona migała” tylko po co…. z awangardą bywa różnie, zależy kto się nią zajmuje, w tej dziedzinie bywają szmiry, ale cóż, gdzie ich nie ma.
Rzecz jednak w tym, że rozrywka ostatnio wyzbyła się kultury i to dość radykalnie. Utożsamienie rozrywki z niewybredną zabawą pozbawioną dobrego smaku to już reguła. Chociażby niezwykły plakat „Ciągniemy do rana” z klęczącą panienką u wylotu rozporka nie jest wcale ekstremalnym przykładem. Nie mam zamiaru mnożyć przykładów na brak kultury w rozrywce ani wygłaszać banialuk, że kiedyś to była kulturalna rozrywka, bo to akurat oczywiste, a przynajmniej tak bywało.
Znacznie bardziej interesuje mnie pytanie, gdzie podziała się muzyka rozrywkowa która mogłaby z kulturą siąść przy jednym stoliku i wypić to jedno piwko. Zdarzają się projekty na poły rozrywkowe, które jednak wykluczają szeroki odbiór za pomocą kompleksu wysokiej sztuki hermetyzując się awangardowymi wtrętami niekoniecznie dopasowanymi, lub też takie, które w rozgoryczeniu epatują brutalnym tekstem w kabaretowej otoczce z kompleksem rock and rolla. Nie brakuje też całej masy muzykantów wpatrzonych w dalekie krainy, małpujących swoich idoli do tego stopnia, że noszą nie swój rozmiar buta i niedopasowany strój do pory roku.
Nie chodzi mi o to, by skrytykować całą grupę ludzi, a jedynie zauważyć proces, który z powodów niezorganizowania, niedowartościowania rozszerza się i ma się dobrze. Elita skupiona na swojej wysokiej sztuce, brzydząca się zarazą rozrywki, odwróciła wzrok i nie wspiera z założenia, z obrzydzenia. Troszkę przesadzam chcąc nadać dramaturgii mojemu słabemu pisarstwu. Faktem jest jednak, że nie łatwo jest być Na Tak w Lublinie.
Wystarczy jednak odrobina życzliwości ze strony rodziny, przyjaciół i miasta by chciało się chcieć. Czasem warto kliknąć Lubię to 😉
Gdy właściciel knajpy zgodzi się zapłacić gażę mniej znanemu zespołowi, to od razu świat wydaje się być lepszy. Nie tylko gwiazdy mają moc i nie warto też w klubach które mogą służyć jako sale koncertowe tworzyć dyskotek, które i tak nie są w stanie konkurować z „fabrykami rozpusty”.
W Lublinie drzemie wielka siła i potencjał, w który warto inwestować.
Łatwo jest oznajmić, że nie ma w mieście zespołu godnego uwagi, ale przecież są wspaniali muzycy, którym wystarczy tylko dać szansę, a z pewnością pokażą co potrafią. Każdy jest mi w stanie przyznać rację, że nie można niczego stworzyć bez wsparcia (piwko w klubie to za mało, by mógł istnieć zespół). Warsztat muzyka też nie bierze się z siedzenia w sali prób, a tylko z regularnego grania.
W tym tekście chodzi mi o pokazanie procesu, który dzieje się w naszym mieście od dawna. Nikt już pewnie nie pamięta czy najpierw zniknęło jajko czy kura. Sam nie mam pojęcia jak odwrócić ten proces. Muzyk powinien grać jak najładniej 🙂 a proces przemian powinien powstać gdzieś indziej, może tam gdzie jest odbiorca?

Zapraszam do polemiki.

autor – Piotr Prema Kala